تغییرات فیبروکیستیک پستان

تغییرات فیبروکیستیک پستان

تغییرات فیبروکیستیک پستان : در این حالت، تغییراتی به صورت توده یا تغییرات طنابی شکل در بافت پستان ایجاد می شود. به این تغییرات، بافت ندولار یا بافت گلاندولار می‌گویند. این تغییرات فیبروکیستیک در پستانها بسیار شایع است. در واقع پزشکان دیگر به این تغییرات، بیماری فیبروکیستیک نمی‌گویند، بلکه نام تغییرات فیبروکیستیک را انتخاب کرده‌اند، به این دلیل که این تغییرات به هیچ وجه بیماری تلقی نشده و در افراد سالم بسیار شایع است.

علایم تغییرات فیبروکیستیک پستان

این تغییرات فیبروکیستیک، همیشه باعث ایجاد علائم نمی شوند. برخی از افراد علائمی مثل درد پستان، تندرنس ( حساسیت در لمس ) و یا احساس توده دارند که به ویژه در قسمت های بالایی و خارجی پستان ها متمرکز است. این علائم بیشتر درست بلافاصله قبل از شروع خونریزی قاعدگی بیشتر شده و بلافاصله بعد از شروع قاعدگی بهبود می‌یابند.

علائم : احساس توده، لمس ضخامت در بافت سینه که معمولاً در بافت اطراف محو می‌شوند، درد کلی سینه ها، حساسیت در لمس سینه ها، احساس ناراحتی در قسمت بالایی و خارجی سینه ها، لمس بافت توده‌ای شکل که سایز آن در طی سیکل قاعدگی تغییر می‌کند، ترشحات غیر خونی قهوه‌ای تیره یا سبز رنگ که معمولا بدون فشار خارج می‌شوند.تغییرات مشابه در هر دو سینه.

این علایم معمولا در اوایل سیکل قاعدگی تا زمان بروز خونریزی قاعدگی افزایش یافته و سپس بلافاصله با شروع پریود بهتر می‌شوند. این علایم معمولا در هر دو پستان بطور همزمان وجود دارند.

این تغییرات معمولاً در سن ۳۰ تا ۵۰ سالگی شایع است و معمولاً به ندرت بعد از یائسگی رخ می دهد، مگر اینکه فرد داروهای هورمونی مصرف کند.

مراجعه به پزشک :

در کل بهتر است که بیمار یک بار توسط پزشک خود ویزیت شود، اما در موارد زیر حتماً مشورت با پزشک ضروری است :

توده جدید یا مقاوم، احساس ضخامت یا سفتی مشخص جدید یا پایدار، درد ادامه‌دار یا بدتر شونده در یک ناحیه خاص، تغییراتی در پستان که بعد از بروز پریود پایدار بماند، بزرگ شدن یا تغییر در توده ای که سابقاً پایدار بوده است.

علت تغییرات فیبروکیستیک پستان :

علت دقیق تغییرات فیبروکیستیک پستان دقیقا مشخص نمی‌باشد، اما پزشکان هورمونهای جنسی به ویژه استروژن را مسئول اصلی بروز این تغییرات می دانند. تغییرات سطوح هورمون در طی سیکل قاعدگی می تواند باعث ناراحتی پستان و ایجاد توده، تندرنس ( حساسیت در لمس ) و… شود که در طی سیکل قاعدگی با تغییر سطح هورمون تغییر می کنند. این تغییرات بلافاصله قبل پریود بدتر می‌شوند و بعد از شروع پریود بهتر می‌شوند. این تغییرات ریسک بروز سرطان سینه را افزایش نمی‌دهند.

تشخیص تغییرات فیبروکیستیک پستان :

معاینه :

در معاینه، پزشک هر دو پستان و همچنین غدد لنفاوی گردن و زیر بغل بیمار را معاینه می‌کند. در صورتی که پزشک یافته مشکوکی‌ پیدا کند، نیاز به بررسی مجدد بعد از اتمام پریود می باشد. اگر این تغییرات مشکوک پایدار بماند، بررسی های تشخیصی بیشتر ضروری می شود.

ماموگرافی و سونوگرافی پستان :

اگر توده یا ضخامت برجسته‌ای در ناحیه ای مشخص دیده شود، نیاز به ماموگرافی ( بررسی با اشعه ایکس ) و یا سونوگرافی ( استفاده از امواج صوتی برای تصویرسازی ) می باشد.

در افراد کمتر از ۳۰ سال، ممکن است که تنها سونوگرافی به جای ماموگرافی به کار گرفته شود، زیرا در این سنین بافت پستان های دنس است. سونوگرافی مچنین می‌تواند بین کیست و توده‌های غیر کیستیک افتراق قائل شود.

آسپیراسیون با سوزن نازک :

در صورتی که احتمال کیستیک بودن یک ضایعه مطرح شود، می‌توان آسپیراسیون با سوزن انجام داد و از طریق یک سوزن باریک، مایع درون کیست را تخلیه کرد. این اقدام باعث می‌شود که کیست کلاپس شده و از بین برود و همچنین می‌توان مایع تخلیه شده را از نظر میکروسکوپیک بررسی کرد

بیوپسی یا نمونه برداری بافتی :

در صورتیکه ماموگرافی و سونوگرافی نرمال هستند، اما هنوز پزشک به بدخیمی مشکوک است، نمونه برداری بافتی از توده مشکوک انجام می شود و نمونه بافتی از نظر میکروسکوپی بررسی می شود. گاهی این بیوپسی تحت هدایت سونوگرافی و یا ماموگرافی انجام می‌شود.

بطور نرمال، بافت فیبروکیستیک در زیک زیر میکروسکوپ به صورت قسمت‌های مشخص زیر دیده می شود : کیست های حاوی مایع که گرد یا اوال هستند، بافت فیبروتیک شبیه اسکار، افزایش تعداد سلولها ( هایپرپلازی ) در سلول های مجاری شیری یا لوبول ها ( بافت های تولید کننده شیر ) که به آن آدنوزیس می گویند.

درمان تغییرات فیبروکیستیک پستان :

اگر این وضعیت علامت دار نباشد و یا تنها علائم خفیفی داشته باشد، اصئلا نیاز به درمان نمی باشد. در صورت وجود درد شدید یا بزرگی دردناک کیستیک پستان، درمان انجام می شود .

آسپیراسیون با یک سوزن باریک :

برای آسپیراسیون از یک سوزن نازک جهت تخلیه مایع کیست استفاده می‌شود. تخلیه مایع کیست باعث کلاپس شدن و از بین رفتن کیست و بهبود احساس ناراحتی و درد می شود.

جراحی :

ندرتاً در این موارد،. جراحی لازم است جراحی زمانی انجام می‌شود که یا کیست به آسپیراسیون جواب ندهد و یا آسپیراسیون مکرر نیاز شود و یا پزشک شک به بدخیمی داشته باشد.

انواع داروها :

انواع داروهای مسکن های معمولی مثل استامینوفن یا داروهای خانواده NSAID .

داروهای کنتراسپتیو خوراکی : ان داروها با کاهش سطوح هورمون جنسی، منجر به بهبود یا کاهش تغییرات فیبروکیستیک و کاهش علائم می‌شود.

سایر اقدامات :

استفاده از سینه بند ساپورتیو

محدودیت مصرف کافیین

محدودیت مصرف چربی

اجتناب از ورمون تراپی

کمپرس گرم

ویتامین E

دکتر مریم طهماسبی | instagram | بهترین متخصص واریس